|
yaşı otuzun üzerindekiler ve bayanlar tarafından (böyle bir grup olamayacağını düşünmeliydim) hemen hatırlanabilecek bir dergiydi. bir biçki dikiş dergisiydi. annemde bir sürü bu dergiden vardı. orta sayfalarında patronları olurdu. o dönemler konfeksiyon gelişmediğinden ve pahalı olduğundan, insanlar genelde giyecekleri elbiseleri ya kendileri yaparlar, ya da yaptırırlardı. samanyolu başlığı el yazısı şeklinde sarıdan olur altında resim olarak çizilmiş bir kadın erkek resmi olurdu. ortada ise fotoroman (genelde italyan işi) olurdu. ben ise son sayfayı severdim. karikatür sayfası olan son sayfada genelde çıplak kız karikatürleri yapılırdı. bir kadın dergisi olan samanyolunun daha sonraları daha kalın, dış sayfaları kuşe ve sarı kağıda basılı olan versiyonları da çıkmıştı. daha sonraları ise zamanla ortadan kayboldular...
|
